Goddelicke lof-sanghen

(1620)–Justus de Harduwijn– rechtenstatus



[pagina 140]
Sonnet. Den Sondaer beclaeght berooft te sijne van ghesichte. BLind-man die onbeschaemt met u ruysschende Liere Gaet bedelen u brood, nu hier, ende nu daer; Ghy en leeft niet alleen in tegehen-spoede swaer: ‘Kben oock mijn ooghen quijt, die ick achte zoo diere. Ghelijck al’st doet in u, o Lier-man goedertiere! Is t’eenemael vergaen mijn sicht-ghestraelde claer: Maer u mis-rief dat word beklaeght in ’t openbaer, En ‘tmijne waer ick comm’ en acht-men niet een siere. Ghy treurt in aermoe swaer; en ick in droeve smert: U lijf-tochte ghy soeckt, en ick troost voor mijn hert. Maer niemandt als van u, en heeft met my me-lijden. En noch is tusschen ons een ander onder-scheydt: Ghy word van eenen hond ghetrouwelijck gheleydt, En ick van blinde lust die m’allom leydt besijden.