Goddelicke lof-sanghen

[p. 109]

[p. 110]

Sonnet. Den bekeerden Sondaer begheeft hem tot beschrijvinghe van het lijden Christi.

NAer dat ‘theunigh der Liefd’, ghemenght met soute brijn,

Niet meer en kan mijn Hert al sijpende door-leken,

Naer dien ick noch in tijd’s de Weerelt ben ontweken,

Ick zal tooghen mijn Vier, wel van een ander schijn.

Mijn penn’ zal, o mijn God! een van u naeghels sijn:

U Cruyce mijn papier: het welck zal sijn bestreken

Met u bloedt voor den inckt: om soo hoogh op te steken

U lof, u lijden groot, u sweet, u swaere pijn.

Het Vier van uwe liefd’, dat my nu comt door-blaecken,

Sal wesen het Verstel, dat mijnen Gheest zal smaecken:

Niet het waen-wijs gheraes van eenighen Apoll!

En ick zal in dit Vier, my t’aller tijd behaegehn:

Op dat ick word gheset in den bevlamden waeghen,

Met den grooten Eli, van gheest en deughden vol.