Goddelicke lof-sanghen

[p. 103]

[p. 104]

Bereydinghe tot het Heyligh-vveerdigh Sacrament des Autaers,Ter Eeren Van ‘tBroederschap des seluer, in de Cathedrale Kerck van S. Bauo tot Ghendt.

RIJst op mijn Siel, rijst op; en sonder langhe draelen,
Spoeyt u ter taefel waert, daer Godt u comt aen-haelen:
Ter taefel daer hy self wilt wesen Wijn, en Broodt.
Spoeyt rasch, op dat hy daer u als u als een Vaeder voede,
Voor spijse, met sijn vleesch; voor dranck met zijnen bloede:
En soo meught vrij ontgaen den dorst, en hongers-noodt.

Op sulcke maeltijdt schoon, op sulcken dagh van eeren,
Moet ghy, o mijne Siel, aendoen snee-witte cleeren,
Ghewasschen in de loogh’ van uwe traenen heet.
Godt wilt van al u quaet een innelijck berouwen:
Hy wilt dat ghy op hem sult stellen u betrouwen,
En offeren u pijn, en al u aerbeyds sweet.

Mijn Siel heft dan om hoogh’uw’ binnenste ghedachten:
Noch en laet die niet meer in vuylicheydt versmachten;
Maer met een goet ghepeys voert die ten Hemel in,
En desen langhen wegh en salse niet vermoeyen:
Iae sullen boven dien te wackerder hun spoeyen,
Ist dat zy sijn omlaeyt met ‘tVier der hooghster min.

[p. 105]

 

Helaes! mijn aerme Siel! mijn Siel ick moet u vraeghen:

 

Waert ghy te voren niet als eenen nest vol plaeghen,

 

En eenen vuylen sack vol alder-hande quaet?

 

Maer ‘tis ons wel verkeert: Godt wilt nu by u wesen,

 

En commen willighlijck in u ghewis gheresen,

 

Quijt-scheldend’ uwe schuldt, verghevend’ u misdaedt.

 

 

 

Wel aen, wilt dan u hooft met asschen over-decken:

 

En doet dijn hoouaerdij van stonden aen vertrecken.

 

Beweent u sonden vuyl, oirspronck van u verseer,

 

En met dees’ asschen louw zal uwe liefd’ onstreken:

 

Oock blijschap bringhen voort, die uwen druck zal breken,

 

En u oidmoedigh hert heffen ter hooghster eer.

 

 

 

Blijschap die u zal doen tot inden Hemel clemmen:

 

Daer ghy aen hooren sult al d’Inghelijcke stemmen,

 

Loven den grooten Godt met wonderbaere vreughd.

 

De vleughels uw’s gheloof’s wilt hier, mijn Siel, uyt-strecken,

 

En soo van stonden aen een hooghen Hemel trecken,

 

Verlost van alle quaet, vervult met alle deughd.

 

 

 

Wel, buyght u dan ter aerd; ontfanght stil, en aendachtich

 

Het waere Lichaem God’s: en door ‘tGheloove crachtich

 

Nutt’ hier het selve g’heel, in de ghedaent van broot:

 

En drinckt dit suyver bloed uyt zijn aeders gheschoten,

 

En condight my daer naer met desen douw begoten,

 

Dat ick niet vremd en ben; maer wel een huys-ghenoot.

[p. 106]

 

Vliedt Nieuw’s-ghesinde vliedt: want het en is gheen reden,

 

Dat ghy de schoone vrucht deser verborghentheden,

 

Zoudt deylen neven ons; maer schrumt daer voor, en beeft.

 

En ghy-lier die Godt heeft met ‘toud’ Gheloof doen mercken,

 

Nutt’ dicks dees spijs’, en dranck, om u-lien siel te stercken:

 

Want zy dogh nievers el dan by de dese leeft.