Goddelicke lof-sanghen

[p. 72]

[p. 73]

[p. 74]

Uyt-legginghe vanden eersten Psalme van David: behelsende ‘tgoet dat aencomt uyt de deught: en het achterdeel uyt de Sonde.

¹LUck-saeligh word den mensch op aerde-rijck bevonden,
Die gheentijts naer en volght den boosen raedt der sonden:
Die t’midden in ‘tbedrogh van ‘tweerelijck ghewoel,
Soo wijsselijck bestiert al sijn gheneghentheden;
Dat hy noynt wiert daer door in sijn ghewis bestreden,
Van t’hebben oynt ghenaeckt, den smettelijcken stoel.

²Maer wel die vroegh en laet met hert, sin, en ghedachten,
Des Heeren wil, en wet te leeren gaet becrachten:
Veel ghelucks hem vereent, en veel kan hy bestaen.
Insghelijcx die tot vraeck stopt allebey zijn ooren,
Laetend’ in zijn ghepeys ghewillighlijck versmooren
Het goet by hem ghebracht, en t’quaet hem aenghedaen.

³Desen ghelijck’ ick best, by de groen vett’ Olijven:
Die langhts heen de Iordaen in coever-heydt beclijven,
Ghevende blom, of vrucht, voor elck een die die begeert.
Men siet daer neven aen, tot elckerlijcks ghenoeyen,
Het cristalijnen vocht, al fledderende vloeyen:
Sonder dat coud’ of hitt’ hun blaederen oock deert.

1 Beatus vir qui non abijt in consilio impiorum, & in via peccatorum non stetit, & in cathedra pestilentiae non sedit.

2 Sed in lege Domini voluntas eius: & in lege eius meditabitur die ac nocte.

3 Et erit tamquam lignum quod plantatum est secus decursus aquarum, quod fructum suum dabit in tempore suo. Et solium eius non defluet.

[p. 75]

 

³Desen en lett’ noch anckst, noch pijn, noch droevigh kermen:

 

Want Godt sal hem altijt, voor, ende naer beschermen:

 

En tot zijnen wensch: sijn voet-stappen gheleen.

 

En naer den bleecken Erft van sijn’ oudt-grijse iaeren,

 

Sal hy met blijde vreught de vruchten al vergaeren

 

An ‘tsaet dat hy hier wierp in druck, en in gheween.

 

 

 

⁴Ten gaet zoo niet voorwaer, met hun die daer misprijsen

 

De wetten van den Heer, die ons den Hemel wijsen:

 

Dien Godt, en zijn ghebodt, met zijne Kerck mishaeght.

 

Altijt hun meerste vreught was die hun meerst beswaerde.

 

Al schijnen zy te sijn in Hemel-rijck op aerde;

 

Soo ist dat elck van dien by hem zijn helle draeght.

 

 

 

⁵De straffe Noordsche buy, hoe spijtigh’ in het waeyen

 

En doet soo ‘t cleyn ghestof niet wervelen, en draeyen

 

Lancx den beploeghden ruggh’ van een vlack-open veld;

 

Als Godt op hun verstoort, gram-moedigh, en verbolghen

 

Op ‘tvoorhooft deser aerd’ die dapper zal vervolghen,

 

En dreyghen met de doot tot seker hun vergheld.

 

 

 

⁶En wanneer eens dien dagh, dien dagh sal sijn ghecommen,

 

Dat Godt, dien rechter groot, de quaede zal verdommen;

 

Dat elck van zijn misdaedt selfs zal den tuygher sijn;

 

Dan salmen dat ghespuys sien moede-loos beswijcken,

3 Et omnia quaecunque faciet, prosperabuntur.

4 Non sic impij, non sic:

5 Sed tamquam puluis quem proijcit ventus à facie terrae.

6 Ideò non resurgunt impij in iudicio, neque peccatores in consilio iustorum.

[p. 76]

 

Ende met cudden groot ten helschen viere strijcken,

 

Om aldaer t’onderstaen d’onsterffelijcke pijn.

 

 

 

⁷Want Godt de zijne kent: hy teekent al hun weghen:

 

En elck heeft loon om werck volcommelijck ghekreghen.

 

De zijne hy t’alder tijt ghenaedelijck aensiet:

 

Maer den ver-vloeckten ganck der goddeloose bende;

 

Tot hun eeuwigh bederf, hun schand’, en hun verdriet.

7 Quoniam nouit Dominus viam iustorum, iter impriorum peribit.