Goddelicke lof-sanghen

[p. 69]

[p. 70]

De thien Gheboden Godts ghetrocken uyt Exod. XX.

SOndighen mensch wilt ‘thert ontsluyten:
Wilt in u ooren laeten tuyten,

De zaeligh-rijcke schoone leer,

Den thien Gheboden vanden Heer.

Ik ben, seght hy, u God vol weerden:
Anders gheen God en suld’ aenveerden,

O Israël, dan my alleen,

Die u verlost hebt uyt ‘tgheween.

Van nu voorts aen zoo suld’ u mijden,
Van, om t’aenbidden, te doen snijden

Eenigh af-beeld van steen, of hout,

Wie dat ghy sijt ‘tsy jonck of out.

By u zy weerd’, en aenghenaeme
Van my u God den hooghsten naeme:

Die met voordacht tot allen stondt

Uyt-spreken zal een yders mondt.

[p. 71]

 

Ses daeghen langh oeffent u wercken:

 

Den sevensten tot dienst der kercken,

 

Sal uwen handel sijn gheschust:

 

Want dien dagh hebb’ ick gherust.

 

 

 

Uw’ Ouders oock suld’ eer bewijsen,

 

Op dat ghy meught van oudde grijsen,

 

En leven hier uyt allen druck,

 

In alle voorspoet en gheluck.

 

 

 

Doot-slaegher vreet, of Moordenaere,

 

Oncuysschaert, Dief, of Leugenaere,

 

Ghetuyghe valsch te sijn gheacht,

 

Voor ende naer altijt u wacht.

 

 

 

En begheert niet eens anders haeue:

 

Noch yemants Oss’, Esel, of slaeve:

 

Noch oock de Vrouw’ van yemant el:

 

Noch yet dat is sijn bevel.

 

 

 

Wy bidden al vroegh ende spaede,

 

Eeuwighe Godt aen u ghenaede,

 

Van dagh tot dagh ons meer in-beelt,

 

Al dat ghy hier aen ons beveelt.