Goddelicke lof-sanghen

[p. 65]

[p. 66]

Sonnet. Op het voor-gaende.

DE waeters, die ghy siet langhst mijne wanghen leken,

Oirconders openbaer, van al mijn liefde-pijn,

En dunckt, o mijnen Godt, niet dat het traenen sijn:

Want hoe souden in my zoo veel traenen ghesteken?

Uyt u volmaecktheydt groot, en schoonheydt niet om spreken,

Maeck ick dit waeter self, en uyt de soete mijn’

Uw’s vriendelijcks ghesichts, en lief-geurigh af-schijn

Van u gunstigh ghelaet t’saemen, in een ghestreken.

Mijn liefde dient voor vier, voor fornais dient mijn hert:

Mijn ooghen voor helmet, daer’t inghewonnen wert:

Den windt is mijn ghesucht, om het vier te doen gloeyen.

En om dat ‘tselv’ is heet, en van soo groote cracht;

Worden de dompen al tot boven hoogh ghebracht:

Die zoo in over-vloedt door mijn twee ooghen vloeyen.