Goddelicke lof-sanghen

[p. 63]

[p. 64]

Sonnet. Op het voor-gaende.

MIjn Hert en ‘tSpieghel-glas Vertoonder van ‘tghesicht,

Waer in elck een aenschouwt all’ zijne schoonicheden,

Behelsen onder hun twee vremde teghentheden:

Want den Spieghel is ijs, mijn hert een vlamme licht.

Uyt eenen Spieghel oock elckers ghedaente swicht,

Soo saen als ander beeld daer in hem comt besteden:

Maer ghy blijft in mijn hert, o Godt, altijt ghesneden:

Om niemant dan voor u dees plaets en is ghesticht.

Is’t dat de Sonne comt op eenen Spieghel raeyen;

Haer schijn doet zy daer op als eenen blixem draeyen.

Maer door uw’s liefden strael blijft mijn hert on-verstelt:

Anders dan dat hy heel het selve doet van binnen,

Door zijn verborghen cracht, met stil vier over-winnen,

Soo den brandt-spieghel doet van verr’ zonder ghewelt.