Goddelicke lof-sanghen

[p. 61]

[p. 62]

Sonnet. Op de Liefde Godts.

HEft op dan mijne stemm’ u lieffelijcke sanghen:

Naer dat hem mijnen gheest zoo hoogh’ heft in de Locht:

Naer dat de Liefde God’s mijn hert soo houwt gheknocht,

Dat ick naer ander gheen en stelle mijn verlanghen.

O Liefde! die mijn Hert houwt andersins bevanghen,

Als wel, en de dat wight, dat my te quetsen socht,

Dat hinderlijck ghesibb’, dat tooverigh ghedrocht,

Dat aen Ixions radt mijn hert beghon te hanghen.

Hier ander hope en troost, hier ander vreughden sijn:

Hier sie ick dagh en nacht een goddelijck aenschijn:

Daerom zal mijne stemm’ u lof altijdt op-richten.

Wel aen dan schoonen brandt der goddelijcker min:

Wel aen, comt ende vlieght mijn herte snelligh in:

Op datt’ magh wesen ‘twit van al dusdaene schichten.