Goddelicke lof-sanghen

[p. 46]

[p. 47]

[p. 48]

Sonnet.

Tot Maria de Moeder Gods.

DEn Schip-man hoe wel stout, met hop’ en vrees’ bevaen,

Siende de Locht al-om ghedickt door dimsterheden,

De Zee door het ghedruys der baeren gantz t’on-vreden,

Ende zijn in-broos schip op waeter-berghen gaen;

Roept uyt des herten grond, comt nu op ‘shemels baen,

Boeders van Helena, tot onser hulp’ ghereden,

En ghy Hyaden droef, wilt u-lier schijn besteden,

Tot dat den plicht-haeck mijn in ‘tvrij magh neder-slaen.

Den Schip-man ick ghelijck, de Zee mijne ghedachten:

‘Tonweer mijn sonden vuyl: den Windt mijn ydel prachten:

En ghy de Broedersterr’ o Hemelsche Goddin,

Die my in tijt van noot, in ‘sdrucks iae ‘sdoots benouwen,

Een zeker haeuen wijst: daer ick met goe betrouwen,

Ancker heel mijnen Wil, mijn Hert en mijnen Sin.