Goddelicke lof-sanghen

[p. 24]

[p. 25]

[p. 26]

Maria cussende haer Kindeken.

T’Sa t’sa mijn lief, mijn herte-braecke,
Mijn toeuerlaet immers nu dooght,
Dat mijnen mond eens u ghenaecke;
Want ‘tis den wil van die u sooght.

Mondeken soet ick moet u kussen,

Om mijnen brand alsoo te sussen.

De biekens cleyn op d’inckel tipkens
Haelen hun aes, en heunigh soet,
Van u roo-glatte suyker lipkens,
In coeverheydt, en over-vloedt.

Mondeken soet ick moet u kussen,

Om mijnen brand alsoo te sussen.

Maer mondeken waer in gheghoten
Is al het geurigh muscleiaet,
Wat reden ist dat ghy ghesloten
Soo langhen tijdt voor my nu staet?

Mondeken soet ick moet u kussen,

Om mijnen brand alsoo te sussen.

Ach! dat ick kuss’die purpur rooskens
Van uwe wanghskens sonder vleck,
Welck ick u Moeder t’alle pooskens

[p. 27]

 

Met mijnen aedem over-deck.

 

Mondeken soet ick moet u kussen,

 

Om mijnen brand alsoo te sussen.

 

 

 

Ach! dat ick kuss’ die crollend’ hairkens,

 

Die flichelen dweersch, ende crom,

 

Ghelijck of doen cleyn waeter-baerkens

 

U hoofdeken heel om end’ om,

 

Mondeken soet ick moet u kussen,

 

Om mijnen brand alsoo te sussen.

 

 

 

Ha! hoe dijn ooghskens naer my schieten

 

Hun sprietelinxkens vlammigh-heet.

 

Schiet, ooghskens, schiet, ick zal ghenieten

 

Meer vreughd daer voor dan yemand weet.

 

Mondeken soet ick moet u kussen,

 

Om mijnen brand alsoo te sussen.

 

 

 

Maer wat! och siet, siet my besijcken,

 

Siet my ter aerde sincken neer.

 

Helaes! mijn siel gaet van my wijcken,

 

Sonder dat zy wilt commen weer.

 

Mondeken soet ick moet u kussen,

 

Om mijnen brand alsoo te sussen.