Goddelicke lof-sanghen

[p. 19]

[p. 20]

Lof-sangh tot de ghedoodde kinderkens in Bethleëm.

WEl Suyghelinckskens teer weest dan gegroet,
Door eenen Prins dul, en verroet,

Als Lammerkens te doodt ghebraght,

En in u eyghen bloed versmacht.

Als intelinckskens versch men u-lier vindt
Op des Ghelooven boom gheint,

Die door de zelve staet ghebloeyt,

Iae lancx om hoogher opghegroeyt.

Al zijde dan ghescheen uyt deser aerd
In u-liens levens daegheraerd!

Den loon is u-lier aengheleydt

Al of den avondt waer verbeydt.

Al lighdy dan ontlijft, ghekeelt, ghemoort,
Versmacht, ghecapt, onthalst, door-boort;

G’hebt nu daer voor zoo veel gheluck

Dat g’al vergheten hebt dien druck.

Met pallem-tackskens groen ghy-lier nu speelt
In alderhande vreughd en weeld,

U Hoofdekens sijn al verciert

End’ om end’ om belauweriert.

[p. 21]

 

Nu singhdy dagh en nacht voor ‘slams autaer

 

Soete Choraelkens allegaer,

 

Den Zeighen en de winste groot,

 

U-lier aencommen door den doot.

 

 

 

Wel Martelaerkens cloeck weest dan verblijdt

 

Die tot dees vreughd ontfanghen sijt:

 

Een huerken in dat zaeligh veldt,

 

Is meer dan duysent hier ghetelt.