Goddelicke lof-sanghen

[p. 11]

[p. 12]

Lof-sang op de gheboorte Iesv Christi.

DAt dan Iudaea nu verblij,
En haere palmen stelle vrij,
Voor de Laurieren alghelijck,
Van het gheheele Roomsche rijck.

Want sy ghewonnen heeft meer goet,

Dan Roome met haer vechten doet:
Door een cleyn kint heeft zy be-erft
Den Hemel menigh eeuw’ ghederft.

Dat z’haer in vreughden dan ontbindt,

En sing’ dit nieuw-gheboren kindt:
Die zaeligh’ huer soo langh’ ghewacht,
Die dit groot wonder heeft aenbracht.

Maer siet hoe cleyn, hoe swack, hoe teer,

Hoe ist verworpen uyt zijn eer?
Die Cherubin heeft overdeckt,
Light nu, helaes! in hooy ghestreckt.

Diens Lof, en Eer den Hemel den Hemel vuldt,

Light nu in aermoe met gheduldt:
En die hem over al verspreydt,
Word nu in eene cribb’ gheleydt.

Willecom Kindt dat in de Locht

Vercondight heeft den Inghel-tocht:
Dat Salomon soo schoone noemt,
Dat Amos soon soo hooghe roemt.

Willecom Cananeetschen heldt

Ghecommen uyt dat zaeligh veldt:
Van daer den honigh altijt vloeydt,
Van daer den wijngaert altijt bloeydt.

Maer hoe! hoe zijt ghy soo ghedwaelt,

Hoe hebt ghy uwen wegh ghefaelt?
Wie heeft u aenghedaen dit leedt
U uyt te jaeghen sonder cleedt?

Ter wijl’ de coude nu soo snijt,

Ter wijl’ den wind soo spijtigh bijt,
Die met den regen werre-balt
En in glat ijssel neder-valt.

Ke! comt dogh en wilt decken hem

Ghy Meyskens van Ierusalem:
Die van de coude schudt en beeft,
Een weynigh van u cleerkens gheeft.

[p. 13]

 

Dat de blom-rijcke Lente soet

 

U, haeren God, gae te ghemoet:

 

En dat den Hemel omme keer,

 

En stae ten dienst van zijnen Heer.

 

 

 

Dat Zephyrus u soo behijgh,

 

Ghelijck hy voert den soeten crijgh,

 

En renselt tusschen menigh blad

 

Op Libanus en Galaad.

 

 

 

Dat alderhande cruyt, en blom

 

Tot boven op u cribbe com:

 

En u becroon, om dat ghy zijt

 

Heer, ende Meester vanden Tijt.

 

 

 

Want al lighdy nu naeckt en bloot;

 

U moghentheydt is even groot:

 

De Sonne’, de Maen’, den Dagh, den Nacht,

 

Staen even-wel in uwe macht.

 

 

 

Al lighdy schoon hier onder ‘tstof,

 

Den Hemel is altijt u Hof:

 

Zoo oock de Locht u gaeldery,

 

De Sterren u tapitsery.

 

 

 

Ghy zijt in ’t uw’ waer dat ghy gaet,

 

Waer dat ghy light, sit ofte staet:

 

Wy-lien zijn allegaer u wreck,

 

En onse herten zijn u kerck.

 

 

 

Lof sy u Vader, Soon, en Gheest,

 

Die dit voor ons al hebt aenreest:

 

Dijn hooghen naeme sy verbreydt,

 

Van nu tot inder eeuwigheydt.