Goddelicke lof-sanghen

(1620)–Justus de Harduwijn– rechtenstatus



[pagina 9]


[pagina 10]
Sonnet Waer mede God vvort ghepresen in syne vvercken. O God naer dat het Vier, Locht, Zee en Aerdsche baen Door teghen-eensaemheydt voirsichtelijc ghebonden, Die daer in van ‘tbeghin heeft uwen Gheest ghesonden (Dien Gheest diet altemael doet roeren ende gaen) Naer dat ooc d’hemel-hooghd, gheensins hier te verstaen, En ‘tvlammende ghesprey uyt syn cloot-wyse ronden Die met hun glinsteringh dit aerderijck door-wonden, En mildigh heuren schoot met vruchten over-laen; Naer dat dees wercken dan van u almoghend’ handen Selfs syn aen alle volck, aen alle zeen, en landen, Van al u wonder daedt baer-blyckende Verconders. Hoe en sal ick een mensch van redelijcken gheest Niet gaen in mijn verstande, en loven aldermeest U die den Meester syt van alle dese Wonders.