Den val ende op-stand vanden coninck ende prophete David
(1620)–Justus de Harduwijn–
Auteursrechtvrij
[pagina 32]
| |
 | |
[pagina 33]
| |
Psalmus L.
O Mijn Schepper, mijn God, hebt op my mede-lijden,Ga naar voetnoot1
Naer uw’s berhmertigheen menigh-vuldigh ghetal:
Van den diep-helschen cuyl mijn Siele comt bevrijden,
Laetend’ in Lethes poel swalpen mijn boosheydt al.
Wascht my dogh meer, en meer: en dooght all’ uyt te vaeghenGa naar voetnoot2
De cladden hert-gheplackt aen mijn vuyl sondigh cleet:
Want ick bekenne schult, by nachten, en by daeghen
Gheu’ ick met hert, en mondt claer teekenen van leet.
Voor u en deckt’ ick nooyt het minste van mijn sonden:Ga naar voetnoot3
Maer hebbe die altijt ghedaen in ‘topenbaer.
Weest my bermhertigh dan, op dat worden bevonden
Naer elck’s ghetuyghenis al u beloften waer.
Siet: eer mijn Onvol-draght met ‘tleven was om-vanghen,Ga naar voetnoot4
Helaes! stond’ ick alree met vuylicheydt be-vleckt.
In sonden was ick oock van mijn Moeder ontfanghen:
In ‘tdiepst van haeren buyck hield’ ick all’ die bedeckt.
De waerheydt u behaeght, en tot ons deughd’s vermeeren,Ga naar voetnoot5
Begheert ghy dat de die in ons ghewortelt sy,
‘Tis daerom dat ghy hebt goet-jonstigh commen leeren,
En storten eenen vloedt der wijsheden in my.
| |
[pagina 34]
| |
Besproeyt my met hysop’, ick zal ghesuyuert wesen:Ga naar voetnoot6
En om te wasschen my dijn aeremen op-stroopt.
‘K zal witter sijn dan snee, die uyt de locht gheresen,
Op ‘tsop van eenen bergh heur witte vlocken hoopt.
Heer is’t dat u belieft, mijn ooren te verblijden,Ga naar voetnoot7
En is’t dat ghy mijn hert eens goeden troost verleent;
Anckst, droefheydt, en misbaer zal ick stellen besijden,
Ende door vreughd-gheschrey zal springhen mijn ghebeent.
U aenschijn keert van my, en u gram-stuer ghesichte:Ga naar voetnoot8
Van my, die liggh’ verwert tot over hals in ‘tquaet,
Of wilt ghy my aensien; dat eerst dogh van my swichte
De boosheydt wiens ghetal mijn hair te boven gaet.
Schept my een suywver hert, een hert vrij van gheschille,Ga naar voetnoot9
Waerachtigh God, voor wie ick zoo boet-vaerdigh kniel.
Met eenen nieuwen gheest, bereet tot uwen wille,
Vercieren comt van her mijn lichaem, en mijn siel.
En treckt dogh niet van my dijns sichts minnighe straelen:Ga naar voetnoot10
Nochte den claeren glantz van u heyl-baer aenschijn.
Noch en wilt uwen Gheest van my niet weder-haelen,
Als uwen toren eens verweckt sou moghen sijn.
Vw’s zaeligheyd’s blij vreughd doet Heer, op my ver-rijsen,Ga naar voetnoot11
En met vol-veerden gheest mijn voet-stappen gheleydt.
| |
[pagina 35]
| |
Den sondighen verdoolt zal ick u weghen wijsen,Ga naar voetnoot12
Die tot u commen zal, met d’aerems uyt-ghespreydt.
O God! ghedooght dat ick op niemandt en vergramme,Ga naar voetnoot13
En dat ick niet en raeck’ tot bloedt-gietigh mis-val:
Soo sal mijn tongh’ door-blaeckt met een hemelsche vlamme
‘Tlof uw’s gherechticheydts singhen in ‘taerdsche dal.
Mijn lippen, Heer, ontsluyt: mijnen mond zal vercondenGa naar voetnoot14
U lof, u groote daedt, en uwen hooghen naem,
Anders en sal u niet van my worden ghesonden:
Brandt-offers alsoo wel sijn u niet aenghenaem.
Den rechten offer God’s moet, ‘smenschen herte wesen,Ga naar voetnoot15
Ghemurselt met den steen van diep-grondigh berouw.
O God ter gheender tijdt en wiert van u mispresen,
Den mensche die zijn oogh’ van traenen maeckte louw.
Ghedult Sion nu eens met gunste te bedouwen:Ga naar voetnoot16
Want ghy al heure hoop’, hulp’ ende bystandt sijt.
Ghedult dat ons gheschie Ierusalem t’ aenschouwen,
Rondom met muren sterck besloten, en bevrijt.
Dan zuld’ in danck ontfaen gherechtigh’ Offeranden,Ga naar voetnoot17
De welck’ u zullen sijn ghebroght van hier en daer.
Dan salmen voor u slaen, dan zalmen voor u branden,
En met het Calver-bloedt besproyen den autaer.
|
|