Dankbetuiging
Bij de voltooiing van deze biografie gaan mijn gedachten terug naar de lange gesprekken die ik met Ter Braaks weduwe, Ant Faber, heb kunnen voeren. Aan haar openhartigheid heb ik geen beperkingen gemerkt,.ook niet waar er ontnuchterende en intieme kwesties op tafel kwamen. Zij gaf me bovendien onbeperkt toegang tot de nagelaten papieren van haar man, waaruit ik vrij mocht citeren. Ant Faber had de gewoonte op situaties van spanning te reageren met het eten van zoetigheden en saucijzenbroodjes. Ze heeft me er op heel wat getrakteerd.
Het spijt me dat zij de totstandkoming van deze levensbeschrijving niet meer heeft kunnen beleven. Maar ik herinner me goed hoe ze me na een van de laatste bezoeken bij het afscheidnemen in de ogen keek, zeggend: ‘Het is goed zo. Ik hóéf het niet meer mee te maken’.
In Ant Faber dank ik al degenen die me met informatie over en omtrent Ter Braak hebben geholpen. Hun namen staan zoveel mogelijk in de annotatie vermeld. Wie ongenoemd gebleven is, verzoek ik om clementie.
Mijn erkentelijkheid jegens de talrijke gemeentelijke, archivalische en culturele instanties die mij diensten hebben bewezen, betuig ik in de persoon van Ton Esman, ambtenaar van de gemeente Eibergen, voor wie geen vraag te veel was.
Deze biografie is mede tot stand gekomen dankzij een subsidie van het Prins Bernhard Cultuurfonds. Ik heb het als een genoegen en stimulans ervaren dat Maaike Meijer namens de biografiecommissie het manuscript kritisch heeft willen meelezen. De letterenfaculteit van de Universiteit van Tilburg ben ik dank verschuldigd voor de toegewezen onderzoekstijd. Uitgeverij Balans verdient een compliment voor de fraaie verzorging van de uitgave.