Het zilver van de uilen

[p. 92]

Hemelvaart

Nu het dagregent
en mijn huis een hoge rug zet,
komen elfjes op de ruiten kloppen.
Ze wijzen schutterig
naar de lijsterbesseboom
die leeggeplunderd wordt
door kramsvogels en koperwieken
op hun tocht naar het paradijs.

Gulzig verzwelgen de trekkers
de vlamrode bessen, vitamines,
maar ook zaad dat zij achterlaten
op de vluchtwegen.

Er staat een grote dichter in mijn tuin.
Zijn boodschap wordt tenminste uitgedragen.
Hij gaat niet
maar vermenigvuldigt zich
en houdt tegelijkertijd
de zangers van zijn lied in leven.

Onmiddellijk na mijn dood
zal ik zoeken naar een weg, vlamrood
van lijsterbessebomen.
Alleen langs daar kunnen dichters
in de hemel komen.