Het zilver van de uilen

[p. 88]

Schrijven

Reflexbloeden doen de bladhanen
als ze angst hebben. Dat stinkt.
Schrijven doen wie zich verloren wanen,
in het nauw gedreven; de moed zinkt

tot in de pen die poogt te ontsnappen
aan vingers in de vrijheid van papier:
een afscheiden van bittere sappen,
een spoor van misleiding, een zier

walg. Schrijven is om hulp schreeuwen,
is met stokken klopsignalen geven,
is in de mergstralen van eeuwen

pogen uit de duizeligheid te breken,
is in lange witte dreven
woorden aan een lans steken.