Het zilver van de uilen

[p. 78]

10

Waar is de tijd
dat wij gingen aren lezen?
Er was geen broodnijd.
We hoefden niet te vrezen

dat iemand ons wat verbood.
Onze rug deed pijn,
onze voeten zagen rood,
en van het mijn en het dijn

werd niet gesproken.
Het deeg ging in de oven.
Wie zijn klomp gebroken

had, moest beloven
voorzichtiger te zijn.
Onze behoeften waren klein

als de polletjes, wit bestoven.