Het zilver van de uilen

[p. 73]

5

De engelenboom zit
vol oneindige schermbloemen,
melkwegen van groen en wit
waarin duizend zweefvliegen zoemen.

Ik ben een duivelswandelstok.
Mijn spiegels van de ziel zijn bloemen
waarmee ik duizend woorden lok
die in mijn hoofd zoemen.

De engelenboom krijgt zwarte bessen;
ik schrijf zwarte gedichten
die bol staan van levenslessen

en zelfs de duivel willen stichten.
Verder loopt de parallel mank.
Of toch: we krijgen allebei stank voor dank.