Het zilver van de uilen

[p. 72]

4

Vandaag zingt en zengt de zon
iedereen en alles tureluurs.
Honden en hagedissen
hijgen obsceen hortend.

Bremstruiken en dennen knetteren
in de vlammen van de stilte.
De zwaluwen vliegen tot aan
de stadswallen van het paradijs.

Zelfs koele groeten brengen geen soelaas.
Ik lig onder een oude eik
die vol kalkvegen zit
alsof hij de hemel hielp witten.

Ik vind drie braakballen van een sperwer.
Ik ruk er een uiteen:
alle vachten en beenderen
zijn onverteerbaar.

Mijn braakballen heten poëzie:
opgekropte woorden en gevoelens.
Ach, van welke vogel
is de braakbal aarde?