Het zilver van de uilen

[p. 64]

10

Als ik vlinderbloemig leef als nu
in de tijd van het rijpe blauwgras
en bordeaux drink, volmondig, grand cru;
als elkeen brandt om zijn eigen ras

te bestendigen; als ik oneindig dwaal,
het paradijs, een stap nog, warempel voel;
als ik prevel en fluit en de taal
van vogels en kikkers spreek, het doel

bereik: één zijn met de natuur,
dan hoop ik luidop dat ik je ontmoet
in de dreef na mijn laatste uur,

dat ik je dan zintuiglijk begroet.
Ach, ook nu ben je voorzeker hier,
ik ruik je in liguster en vlier.