Het zilver van de uilen

[p. 62]

8

De regen veegt veel uit,
ook bijvoorbeeld de zomer,
en opgenomen ten hemel
zijn de lange sterren van de liefde.

De regen heeft warme schaamharen
of beijzelde wimpers of streuvelige
borstels en dus veegt hij veel uit
dat nog maar pas begonnen was.

Maar de donshaartjes van de regen,
van de eerste sneeuwvlokken
aller eeuwen, van hetzelfde rozenwater
waarin godinnen baadden, van

de speekselklieren van de tijd,
maken me teder in het midden
van de herfst, op de rand van
de put van de reeuwse winter.

De regen veegt veel uit,
ook vingerafdrukken op de deur,
alsof jij hier nooit geweest was,
ook niet toen ik oude klare dronk als water.