Het zilver van de uilen

[p. 61]

7

Heel zacht is de regen die de zuidenwind
brengt en die de zonnebloemen zo traag
maakt. Nergens en nooit nog vind
ik die tederheid zoals vandaag

langs de houtwal, dicht bij de rivier.
Hier ben ik een uitverkoren mens,
overgelukkiger dan een dier.
Hier overschrijd ik de grens

soms. De regen wordt dan een vrouw
met een nestwarme hand.
Ze drijft me in het nauw

in dit niemandsland.
En ik proef de geur van saffraan,
de zoete regen en de zoute traan.