Het zilver van de uilen

[p. 56]

2

Een zomeravond in de beemden,
als de kanada's goudstukken tellen
en hoog in de lucht de vreemde
ruggegraten van sauriërs vertellen

van fossiele avonturen,
loop ik aan haar te denken
die ooit met mij bij de vuren
van de oertijd de geschenken

van de aarde deelde.
O liefste, heerlijk ingebeelde,
waar lieten wij elkaars handen los?

Waar in de rook van brandend mos
verloren wij elkaar uit het oog?
Wanneer worden wij elkaars epiloog?