Het zilver van de uilen

[p. 45]

3

Ik ben mezelf niet. Ik kan
mezelf amper verdragen
als ik schrijf want dan
wellen oeroude sagen

in me op van bloedwraak
en dodelijke veten,
onbewust steek ik de draak
met mijn eigen geweten.

Ik moet in een ver verleden
veel kwaads hebben gedaan.
Vaak prevel ik gebeden

die nooit hebben bestaan.
Ziek van geloofsijver
werd ik tenslotte schrijver.