Vaarwel gele schrijver

[p. 99]

Kempense regen

Ik loop door de regen, doordrenkt
van het eeuwige water van de zee
dat telkens weerkeert naar de zee
die er niet meer is

tussen de heiduinen, doordrenkt
van het eeuwige water dat het woord
doet vlees worden en telkens weer
wegvloeit naar zee om andere woorden

gestalte te geven. Doordrenkt
van het mirakel van water loop ik
naar de zee die er niet meer is
tussen de heiduinen,

naar de maagdelijke geur van de gagel
en de bloeddruppels van de dopheide.
Doordrenkt van dat oneindige geheim
loop ik door de regen

die de wind zichtbaar maakt
en die smaakt naar de drop
van mijn grootmoeder. Zo loop ik
door de regen naar nergens,

naar het grote avontuur van nooit.