Vaarwel gele schrijver

[p. 93]

Gewijde geschiedenis

[p. 94]

Gewijde geschiedenis

Wij gingen naar school op klompen,
wij hadden een potlooddoos, een lat,
een stofjas verborg onze lompen,
ons schrift was een lei. En wat

bibberden wij elke dag
voor de priemdikke naald in de arm,
de lepel met levertraan, het gezag
van de sterkste, de nooit warm

genoeg gestookte stoof, de meetstok.
En toch denk ik aan toen met een brok
in de keel. Mijn mooiste verdriet,

wat ik na een halve eeuw nog mis,
is dat lied van de karekiet
en de gewijde geschiedenis.