Vaarwel gele schrijver

[p. 34]

Zwaan

De dennen dommelen
met de hoofden tegen elkaar.
Bloeddoorlopen kijkt de zon
de lange weg naar vroeger op.

Een zomereik heeft al zijn gedichten
verfrommeld en opgegooid
in het nulpunt van de winden,
in het mirakel van het ijs.

Een zwaan zit met de poten
vastgevroren in de winter.
Ze is zeer boos op mij
en toont aan wat ik allang weet:

echte dichters willen niet
geholpen worden,
ze vergaan samen
met hun spiegelbeeld.