Vaarwel gele schrijver

[p. 29]

Proeve van elegie voor de geelgors of gele schrijver

Ik heb mijn woorden in de zon
gelegd zoals de buurman zijn uien.
Een rist uien en een gedicht,
veel tranen zitten erin verborgen.

Ik heb mijn woorden gebleekt
zoals de buurvrouw haar lakens.
Ruiten van de hemel en een gestijfseld gedicht,
zoveel licht verblindt de blinden.

Ik heb mijn woorden laten vergelen
op het bleekveld van het papier
tot een gedicht uit de vorige eeuw,
iets dat kraakt als boterpapier,

iets dat de gele schrijver
eeuwenlang schreef op zijn eitjes,
iets dat door de verlichte geesten
van dit tijdperk gemeden wordt als een computervirus.