Vaarwel gele schrijver

[p. 23]

Wild gedicht

Met een vergrootglas speurt
een lijster de berm af.
Een vlier vult de tijd
met sneeuwwit merg.
De stilte krijgt bloemen.

Alsof ik moet bestoven worden
slingert de wind me de wilde
geuren van lijsterbessen
naar het hoofd.
Alsof ik een spook moet zijn

dat stuifmeel van de tijd
draagt naar de eeuwigheid.
Alsof ze daar een tekort
zouden hebben aan rode bessen
voor de buitentijdse lijsters.

Alsof ze daar eerbied
zouden hebben voor wilde gedichten
met een geur van lakens
na een liefdesnacht
in de hondsdagen.