Vaarwel gele schrijver

[p. 11]

Vaarwel gele schrijver

[p. 12]

Vaarwel gele schrijver

Omdat hij zo citroengeel was
en letters toverde op elk ei
noemden wij de geelgors in het dras
de gele schrijver. Op onze lei

konden wij het niet beter.
De dove Beethoven
hoorde in de lege eter
iets en begon te geloven

dat die hoge tonen, die lange uithaal
van God zelf kwamen en vol
waanzin komponeerde hij die zonnetaal
tot een vijfde symfonie, in C mol.

Toen het landschap versteende
en er niks meer was om over te schrijven,
toen de groene specht zo akelig weende,
wilde hij niet langer blijven.

Vaarwel, gele schrijver,
vaarwel, krassende griffel op de lei
van de eeuwige zittenblijver,
vaarwel, nest met oranjerode bekken in de wei.