Een schild met everzwijnen

Zaterdag 25 juli 1987

Vanmiddag is Veva Lorrain hier weer geweest. Ze had een puntzakje in de hand, met drie levensvormen van de koninginnenpage erin: een zwart rupsje met witte vlekjes, dat op een vogelpoepje leek; een volwassen groene rups, met rood gestippelde zwarte ringen; en een pop, blauwachtig en geel, die zich aan een plantestengel had vastgehecht door middel van een zijden gordel. Toen ze mij het osmaterium (een fel oranje orgaantje in een zakje achter de kop, dat snel wordt uitgestoken en weer ingetrokken bij gevaar) van de rups toonde, kwam juist Rachel Melis binnen. Om elke verkeerde gedachte meteen te verdringen, zei ik: ‘Nu moet je toch eens komen kijken, Rachel. Dat heb je nog nooit gezien!’

‘Neen, dat heb ik nog nooit gezien!’ bauwde ze, terwijl ze doorliep naar de keuken. Ze trok de deur heftig dicht.

Veva knipoogde als een volleerde samenzweerster.

Ik sloot de ogen. De pijnscheuten waren er weer. De woorden die ik wilde zeggen, vlogen weg als vlinders: koningsmantels, eikepages, grote weerschijnvlinders...

‘Is er iets?’ vroeg Veva.

‘Ik ben moe,’ fluisterde ik.

‘Jij bent niet voldoende weerbaar!’ zei ze gedempt. ‘Jij moet wat

[p. 32]

ontspanning zoeken... Waarom ga je niet eens mee op vlinderjacht?’

Ik zag nog meer vlinders, grote en dikke: hagehelden, grote beren, rode weeskinderen...

‘Morgen trek ik naar de Kalmthoutse Heide,’ zei ze. ‘Er ligt daar een poel bij de Keetheuvel, waar ik verleden jaar een boomvalk libellen zag vangen...’

‘Dat kàn ik toch niet doen,’ stamelde ik.

‘Waarom niet?’

‘Als iemand mij daar met jou mocht zien...’

Ze schudde het hoofd. ‘Wat voor onheil heeft de Kerk toch aangericht! Is er nu iets natuurlijkers en onschuldigers dan een man en een vrouw die door de heide lopen... op zoek naar vlinders? Laat je de Keetheuvel maar aanwijzen. Ik ben er.’ Ze nam afscheid met een ondeugend knipoogje en een guitige blik naar de gesloten keukendeur.

Ik ben een Saint-Emilion, Château Magdelaine, Cru Classé van 1975 aan het drinken. De euforie is gevaarlijk. Ik denk verboden dingen. De drank heeft een eigen diviniteit, maar ook een eigen demonie. Ik rijd morgen na de middag naar Wildeborne, naar mijn moeder. Ik ga met haar op vlinderjacht in het voorgeborchte van de hemel.