Het koekoeksspog

[p. 72]

Ellendige canto voor een blauwe reiger

We ontmoetten elkaar wel vaker
In vogel- of kikkersperspektief
Je verachtte me wellicht
Aan je taal te horen
Ik bewonderde je

Daarom was ik zo onthutst
Toen ik je vandaag zag zitten
Blauw van de kou
Verstard ingevroren
Als opgezet aan de rand van de visvijver

Ik naderde behoedzaam
Ontzet toen ik merkte
Dat je gevangen was als een paling
Of een snoek
Met een lijn een angel weerhaken

Uren had je gevochten
Tegen de onmenselijke pijn
Heel je nek opengereten
Gruwelijker dan ooit
Iemand stierf

Ik vraag me af
Of je ooit besefte
Dat je een overlevingstype was
In dit land der dode rivieren
En op plakkaten aangegeven privaten

[p. 73]

 

Gingen je ogen niet open

 

Toen je goudvissen ving

 

In plaats van rietvoorns

 

Of waande je

 

Je toen reeds in het paradijs?