Het koekoeksspog

[p. 74]

Kerstavond

Vanavond kreeg ik les van mijn moeder
Een Oudgermaanse les in bloemenschikken
Ze keek naar de hemel één ster blonk er
Onder de fragiele sikkel van de maan
En duwde me het broodmes in de hand
Hulst zei ze en spar en den en tuja
Ze nam een klomp berkehout kleefde er iets op
Dat ze oase noemde en plotseling
Toverde ze uit oude zakken gedroogde els
En goudsbloemen en grashalmen betrapt
In hun hoogzomerse triomf

Langzaam uit een bedding van donkergroen
Liet ze licht oprijzen een vreemde gloed
Die over sint-janskruid duizendblad en lisdodde
Naar een kinderlijke ster kroop
Een kaars bekroonde haar mystiek werk
Een rode spil van seizoenen jaren tijden

Kunst dacht ik toen is verloren gegaan
Poëzie hoef je helemaal niet te schrijven

Tederheid weemoed wurgt mijn stembanden
Ik ben ongeneeslijk ziek
Op zulke lang belegen dagen.