Het koekoeksspog

[p. 11]

Liefde als reagens

De zonnebloemen staan zwaar en zwart in het zaad
Het jaar is uiterst zwanger in de Kempen
Waar ik loop te leven als een lobbes
's Avonds teken ik onthutsende figuren
Op het papier
Een kruising van bloemen en dieren
Ik teken mijn liefde
Omdat de woorden
Zo akelig hun draagkracht verloren

Totaal naast de kwestie
Zit ik goedbloedig te raden
Hoeveel lichtjaren samenstroomden
In het groengoud van je ogen
En hoe oeroud de liefde is
Waarmee je me aankijkt

In feite beweeg ik me in de droom
Die ik vroeger op zolder
Droomde bij de drogende tabaksblaren
Bij welke genade besta ik
Hoelang nog vooraleer moeder
Me naar beneden roept
Voor de boterham met rammenas
Of het spek met savooien
Hoelang nog vooraleer deze dichter
Herleid wordt tot enkele nietszeggende woorden
In het oude sprookje onder de dakpannen?