Het koekoeksspog

[p. 9]

Uit: De geselbank

Iets om bladstil te lachen

Ik begin meer en meer dingen te denken als
Ouder worden is de genade om te horen
Hoe de bijen verdroogde bloemstengels afraspen
Gelatenheid is het geluk van de galwesp
In de nooit opgemerkte inktappel

Nu ben ik eindelijk zó dat ik 's avonds
Rustig kleine voorwerpen kan bekijken
Zolang dat ik er duizelig van word
Ik ben verslaafd aan het bekijken
Van het oude potlood bijvoorbeeld
Met de tandafdrukken van mijn zoon erin
Van de koperen asbak
Die ik op een koopdag kocht
En in wiens voetstuk ik een gaatje boorde
Omdat ik dacht dat er wat anders inzat dan zand

En ook in de tuin breng ik vele uren door
Met het betasten van gewassen
Met het proeven van afgeknakte takjes
Ik heb zelfs een doodshoofd getekend
Op het vergeelde blad van een fycus

Onverhoeds soms en luidop
Stel ik gekke vragen aan mezelf
Waarom zijn de mensen niet
Als ik en moeder vroeger
Bij de strijk in de boerenkeuken
Toen wij gebleekte lakens opvouwden
Waarom is de groene kikker uitgestorven
En de koolhaas en de zwarte raaf

[p. 10]

 

Ach wil ik nog ooit behoorlijk

 

Onder de mensen kunnen komen

 

Dan moet ik absoluut eerst

 

Een ontwenningskuur ondergaan

 

 

 

Ik begin meer en meer te denken

 

Dat ik een echte dichter ben.