De heksenvlecht

[p. 82]

Waardvogel

Wie legt telkens weer dit ei,
het embryo van een gedicht in mij,
en laat me geen enkele keus
dan het uitbroeden en voeden van een reus,

zodat ik, vaak totaal uitgeput
en ziek van twijfel over het nut,
om rust en eenzaamheid bid?
Maar ook nu en altijd zit

hier een koekoekkleurige klimvogel te loeren
en mijn gangen na te gaan,
hij slaat geen acht op arbeiders en boeren:

ze laten hem onberoerd als de volle maan.
Mij moet hij hebben, ik moet zijn jong voeren.
Zonder mij zou hij allang niet meer bestaan.