De heksenvlecht

[p. 81]

Visarend

Bij het omwalde Kasteel van Herlaar
in Herenthout zag ik hem vandaag
bidden, de gemaskerde visarend, maar
plotseling bliksemde hij omlaag;

met gestrekte poten schoot
hij het water in. En dan, de vleugels gespreid,
dook hij op, iets torsend als lood,
een goudkarper in doodsstrijd.

Zo stootduiken ook dichters vaak
in visrijk water, mis of raak.
En wieken ze op met schubben en slijm,

dan vinden ze voor hun vangst geen rijm.
Daarom - zo overdenk ik soms met pijn -
is zoveel poëzie slechts visserslatijn.