De heksenvlecht

[p. 68]

Vakantie in De Haan

I

De Haan, karmijnen kardinaalsmuts,
de buil geslagen tegen de bluts,
en van duinroos tot duindoorn kwasi
een liefelijke Duitse invasie.

Een troep witte kippen met rode kammen
voor de kultus van de gerookte hammen.
In het strandcafé ‘Westhinder’
woont de oneerlijke vinder

van een Poolse reddingsboei.
Het geschreeuw van scholeksters woei
voorbij. En toen vond ik een bot,

koolzwart, van een zeeman of soldaat,
het overschot van een indroef lot.
Maar voor een elegie is het te laat.

[p. 69]

II

Het strand van De Haan heeft vaak
kippevel. Soms ontvelt er een slang
of loop je over de rug van een draak.
Dan duren de dagen vreselijk lang.

De huizen dragen sprookjesnamen
of zijn relikten uit la belle époque.
De tijd ligt in knopen. Achter de ramen
leeft iedereen in een ander klok-

huis dan dat van de twintigste eeuw.
Van duin tot duin ligt het zand in geeuw-
honger, bedwongen door helm en kruipwilg.

De wandelaars vervelen zich, gewillig
gaan ze voor elkaars norsheid opzij.
Zes uur duurt dat, dan keert het tij

en keert iedereen huiswaarts met een schone lei.