De heksenvlecht

[p. 38]

Juli

De zon is al te warme honing,
zo dun dat hij door de bladeren druipt
van de zomereik, mijn waardboom,
mijn schaduwboom.

Het is zonde dat ik met tien vingers
jouw afwezigheid aftast,
de ruwharige pijn van het slangekruid.
Terwijl het hooibeestje en het koevinkje

van meeldraad naar stamper vliegen
en de hele wereld kreunt
van bevruchtend genot,

is het zonde dat ook jij ergens,
kleverig van honing- en roetdauw,
in de schaduw ligt alleen te zijn.

[p. 39]