Mijn benul

[p. 168]

Waar of niet waar

Podium is een links blad. Altijd geweest. Maar mensen met overwegend rechtse opvattingen zullen het ook wel eens lezen. Tot die richt ik mij in dit artikeltje, het heeft geen zin uilen naar Athene te dragen (wat allemaal niet wegneemt dat in deze tere kwestie ook de linksen vaak zo conservatief als de duvel zijn).

Een paar vragen wil ik alleen maar stellen. Naar aanleiding van Astère Michel Dhondt's verhaal in Podium 4, een verhaal dat hij nogal orgiastisch laat eindigen.

Waarschijnlijk gaat Dhondt hier moraliter te ver, hoewel ik toegeef dat er tegenwoordig moeilijk afdoende antwoorden in deze zaken te geven zijn (vroeger ook wel, maar men gàf ze toch). Enfin, mijn standpunt is momenteel dat het mogelijk is dat zijn verhaal een moreel onjuiste (ongeoorloofde) grensoverschrijding behelst (door een meneer). Maar van de andere kant kan men de grenzen ook te nauw trekken. Dáártegen keren zich mijn vragen. Dus niet tegen A.M. Dhondt, maar juist andersom.

Nu, ‘keren tegen’, een vraag keert zich niet tegen, een vraag vraagt. Als een lezer al mijn 9 punten met ‘niet waar’ beantwoordt, mag hij dat doen van me. Hij komt dan in ieder geval in aanmerking voor het speldje ‘ik ben helemaal rechts’ of (naar keuze) ‘ik ben helemaal conservatief’. Laat 'm maar oppassen dat hij zo blijft, wie staat zich toe dat hij niet valle.

1. Een mens heeft altijd moeite een ander iets te gunnen als dat op erotisch gebied ligt. Een aalmoes en een boterham gunt ie

[p. 169]

'm, maar een kus (van 'n ander, van z'n kind, z'n broertje, zus, vrouw, neef of nichtje) niet. Waar of niet waar? Goed, dan niet waar, volgende vraag:

De opvattingen over erotiek (in de uitgebreide zin, de praktiksche moraal) zijn in deze tijd veranderd ook in conservatieve kringen, maar dat wil niet zeggen dat onze innerlijke verhouding ten opzichte van die moraal al veel veranderd is. Onze diepste reacties die gegrond zijn op jarenlange opvoeding - ons hele leven vanaf onze prille kindsheid - laten zich nauwelijks veranderen. ‘Van binnen’ blijven wij ‘ouderwets’ en dus gaan wij praktisch niet zoveel mee met de ‘nieuwe tijd’ als wij bewust wel zouden willen (met andere woorden: wij praten anders dan wij doen). Waar? Niet waar? Goed dan, volgend punt:

De kinderen hebben zelf ook een moreel oordeel (en of!). Ze zullen heus niet alles doen of met zich laten doen wat hun voorgesteld wordt. Ze onderscheiden tussen dat wat - volgens hun gevoel, hun instinct - mág omdat het leuk is, of althans iets echt aardigs heeft, en dat wat ze - tactvol en beleefd - afwijzen omdat het prettige (het echt prettige, het leuke, het ‘onschuldige’, dat wat met hun werkelijk nog wel paradijselijke wereldje niet onverenigbaar is) er niet voldoende in zit. Kinderen zijn meestal niet bang ‘te ver’ te gaan, maar ze leggen enigszins andere maatstaven aan dan volwassenen (en waarschijnlijk juistere, frissere, ongefrustreerde). Waar? Van dat zelf afwegen door 't kind?

4. Het mag algemeen bekend worden geacht dat kinderen op erotisch gebied (erotisch in beperkte zin, maar ook in onbeperkte zin, op sexueel gebied dus) een stootje kunnen verdragen wat betreft contact met volwassenen. Dáár zijn de psychologen het wel over eens. Niet waar? Waar?

[p. 170]

5. De beste matiging voor pedofiele volwassenen is: een van hun te worden (hun is: de kinderen). Niet: hun als een begeerlijke tegenpool te beschouwen, maar opgenomen te worden in hun eigen kring. Dan zal de volwassene het onsportief - ‘tegen de zeden’ - vinden dingen te doen die onder hun ongebruikelijk zijn (over psychopaten heb ik het niet). Waar? Ja, misschien wel waar, maar men wordt niet gemakkelijk ‘een van hun’, wel voor een paar uurtjes, maar blijvend?...

Punt zes. Als een kind zich tijdig bewust is dat het een mooi lichaam heeft, zal het er minder gauw toe komen zich schade te berokkenen door onmatig drinken, roken, dope, of andere roekeloosheid. Het lijkt me niet ongunstig voor de ontwikkeling van een kind als het beseft dat het aantrekkelijk is (voorkomt minderwaardigheidscomplex o.a.). Waar? In ieder geval een vrij vervelend argument, dit.

7. ‘Onderzoekt alle dingen en behoudt het goede’. (Paulus.) Hoe is de ervaring? We kunnen wel veel praten en menen, veroordelen of goedachten, maar hoe is de praktische ervaring? Kunnen ouders zich daar niet het beste op instellen? Zie ook 4. Waar of niet?

8. Een mens heeft 5 zintuigen. Mag men de schoonheid en charme van een lichaam, van een persoon, ook van een kind, zien? Ja. Bekijken? Ja. Mag men de schoonheid van een stem beluisteren en bewonderen? Ja. Mag men de gaafheid en schoonheid van een huid voelen? Ja? Nee? Dat zintuig niet?

9. De opvatting dat de kinderen ‘van’ de ouders zijn, dat het kind tot een zekere leeftijd het bezit is van de ouders, wordt onder jongeren, ook onder jongere ouders, niet meer zo vanzelfsprekend aangehangen. De gedachte is onder sommige jongere ouders bewust geuit dat een kind van iedereen is, dat anderen dan de ouders ook met hun kinderen te maken heb-

[p. 171]

ben, wat betreft verplichtingen maar ook wat betreft genegenheid. Wat de ouders met hun kinderen mogen of niet mogen doen, mogen of niet mogen anderen ook.

Niet waar? Nou goed dan. Ik ga er niet over vechten, maar het is alsof ik ook hier een taboetje licht hoor kraken. Zonder dat de jeugd daar haar bescherming door verliest. Taboes zijn niet de veilige beschermingsmiddelen.