Het bevel van Cupido

[p. 14]

Beklagh op d’ongestadigheyt der liefde, ende de stuerheyt van de Vrijdtster.

Stemme: Chastillon prestez vos appas.

WAt weet Cupîdo Godt der minn’
Al droefheyt en ellenden
Dagh en nacht te wenden
Op des minnaers sin!
Hoe doet hy ons duchten,
Hoe doet hy ons gaen,
Met tranen en met suchten
Meer en meer belaen!
Wie kan hem weder-staen?

2. Men seght het Wichtjen is heel blindt,

’t En maeckt gheen droeve wonden
(Wesende verbonden)
’t Kleyne Venus-kindt:
Ick seggh’ dat sijn’ schichten

[p. 15]

 

Treffen wonder fel,

 

En dat hy all’ sijn’ lichten

 

Heeft tot sijn bevel:

 

Mijn hertjen voelt’et wel.

 

3. Hy heeft mijn anghstigh hert’ ghewondt;

 

Maer ghy, o Amatantjen,

 

Kont ’t ghetreft Galantjen

 

Maken we’er ghesondt:

 

Ghy kont my ghenesen

 

Door een soet ghesicht:

 

Ghy kont mijn’ helpster wesen,

 

Door een minne-plicht

 

Wordt heel mijn hert’ verlicht.

 

4. Segt schoonste Nymph’ waer-aen het schort

 

Dat ghy uw’ lodder-ooghen

 

Door een soet med’-dooghen

 

Op my niet en stort?

 

Heeft mijn trouwigh minnen

 

Dijnen haet verdint?

 

Och neen, verkeert uw’ sinnen,

 

Weest tot my ghesint,

 

En mindt die u bemint.

 

5. Cupîdo oorsaeck van mijn smert!

 

‘k Sal dijnen lof verheffen,

 

Soo ghy oock wilt treffen

 

Amarantjens hert’:

 

‘k Sal u all’ mijn leven

[p. 16]

 

Door mijn’ soete Lier

 

Lof, prijs, en eere gheven,

 

Soo ghy door uw’ vier

 

Ontsteeckt dit killigh dier.