Veerstraat

[p. 30]

Visser noch veerman

Mevrouw De Wit gaf haar naam aan een veer.
Deinend op een rivier leeft ze voort.
Vandaag was ze vergeten wat ik gisteren zei.
Op een dag vergeet ze wie ik ben.

Ik ontmoette haar toen ik wanhopig was
en in de massa zocht naar een gezicht,
een gezicht dat losbreekt van zijn achtergrond
of opspringt als het kind in een schoot.

Haar uitingen leken op zonderlinge
machines, ze zag in mijn hand
een zwakke lijn als een straat, ze zei
ik bel je, ik strek mijn stem naar je uit.

Van lettergrepen zonder verband maakte ik
woorden om me aan te hechten. Ze gaf
haar naam aan een voetgangerspontje en vaart
heen en weer. Ik kom haar bekend voor.