Veerstraat

[p. 29]

Wisser

Haar gezicht in rust, in wat harmonie
wordt genoemd, het hoofd achterover

alsof het zich op een kussen wil leggen
zit ze tegenover een hand met een wisser

begroet ze de ramenlapper met open mond.
Iets van haar stijgt op met de doezel, waar

wil het heen, maar de tik van de klok verdrijft
die bestemming. Vormeloos van uitputting

zit ze als een aftreksel van haar jurk
in het heengaan en terugkomen.