Veerstraat

[p. 22]

Dagpauwoog

Onder de camouflage van een windstille dag
tref ik hem aan: een ordelijk pakketje,
de pagina's van een boek,

met twee gelijke bladspiegels en niettemin
een dummy; of een foto, verlokkend
oppervlak maar geen body.

Het is september. Onvindbaar lijf,
zoals een beek waarvan de bedding
is drooggevallen in de zomerhitte.

Ik leg hem op mijn bureau. Tussen
de rechte boeken ervaar ik hem
als een onmeetbare stroom

die zich handhaaft lang nadat de stekker
uit het stopcontact getrokken is.
Bestaat een lichaam heviger

in afwezigheid? Zijn vleugels
vergaan nauwelijks, minieme gaten
na verloop van dagen.

Bij het openslaan van een tijdschrift
dwarrelt hij op en hecht zich
met een draadje aan een naslagwerk.