't Gereformeert gezangboek over de voornaamste gevallen en waarheden van 't Christendom
(1712)–François Halma–
Auteursrechtvrij
[pagina 63]
| |
Op de zangwyze van den XXIV. Psalm P.41. Myn Godt, myn Heer, en Oppervorst,
Die aarde, zee, en hemel torst,
'k Weet datmen u niet kan behaagen
Dan door een vast oprecht geloof:
Want zulke zyn de hel ten roof,
Die zich als ongeloovig draagen.
2 Maar 'k weet ook, Heer, die 't al regeert,
Dat, zoo uw Geest ons niet bekeert,
Ik uit my zelfs niet kan gelooven.
Koom dan, o Heilant, en myn Godt,
En geef 't geloof myn ziel ten lot,
Opdat ik 't heil verkryg' hier boven.
3 Dat uwe goddelyke kracht,
Myn hart verquikke, gansch versmacht,
En 't vast aan uwen Zoon verbinde:
Opdat ik deel hebb' aan zyn goedt;
zyn' Geest, en blydschap in 't gemoedt;
En door hem 't eeuwig leven vinde.
| |
[pagina 64]
| |
4 Geef dat ik hoore naar uw woordt,
En tot de deugdt word' aangespoort,
Om van 't geloof de vrucht te toonen.
Geef my een diepe nedrigheit,
Te zyn godtvruchtig in beleidt,
Zoo lang ik zal op aarde woonen.
5 't Geloof zy, in den zwaarsten strydt,
Myn beukelaar, die my bevrydt,
Om my voor alle leet te dekken.
't Geloof voer' my ten hemel op,
Tot Iesus, in den gloritop,
Die my eens tot hem op zal trekken.
|
|