't Gereformeert gezangboek over de voornaamste gevallen en waarheden van 't Christendom
(1712)–François Halma–
Auteursrechtvrij
[pagina 6]
| |
Op de zangwyze van den CXVIII psalm. Laat ons den Heer van harte looven,
Den Vader in wien 't menschdom leeft,
Hy zendt den Heilant ons van boven,
Den Heilant die ons 't leven geeft.
Uit eene reine Maagt geboren,
Schoon waare Godt van eeuwigheit;
Die ons het eeuwig heil laat hooren,
Voor t menschelyk geslacht bereidt.
2 In hem word sterkt' en magt gevonden,
Doch die met zwakheit is vereent;
Godt word op 't aardryk afgezonden,
Ia neemt ons vleesch aan en gebeent.
| |
[pagina 7]
| |
Hy komt in laagen staat te voorschyn,
En word geboren als een knecht;
Opdat zyn glans en glori doorschyn',
En hy voldoe aan 's Hemels recht.
3 Een stal moet voor zyn hof verstrekken,
Een voederkrib voor zyne wieg;
Maar Godt komt eene star verwekken,
Opdat zich 't oordeel niet bedrieg',
Een nieuwe star in 't gloeiend oosten;
't Bewys dat hier de Koning leit
Die 't gansche menschdom zal vertroosten,
En toonen's Vaders heerlykheit.
4 Men hoort d' onsterfbaar' Englenschaaren
Het heil uitgalmen dat men ziet,
Haar stemmen met de menschen paaren,
Om 't wonder dat 'er is geschiedt.
Zy zingen: Godt is hoog te pryzen,
In 't opperhemelsch koningryk,
Als die de Uredezon laat ryzen,
Op datz' aan 's Hemels boogen pryk.
I. Ruste.
5 Nu hebtg', o sterfelyk geslachte,
Godts vrede tot een liefdepandt;
Nu hebtge 't heil dat gy verwachtte,
't Heil onbevatbaar voor 't verstant.
De Heer van blixemvier en donder
Is nu niet meer op u vergramt,
Nu hy u toont het grooste wonder
Waardoor zyn liefdevier ontvlamt.
Nu zal omlaag de vrede bloeien,
Naardien Godts wraakzwaart niet meer woedt,
Het heil tot aan de starren groeien,
Want Godt schenkt ons zyn zalig goedt;
Godt vindt in ons zyn welbehagen,
En neemt ons aan in zynen Zoon,
| |
[pagina 8]
| |
Als die des menschen schult zal draagen,
En Ga naar voetnoot* zaat zien tot zyn' arbeidtsloon.
7 Hy zal de magt des doots verbreeken,
En 't leven brengen aan den dag,
De zegevaandelen opsteeken,
Naardien hy alle ding vermag,
Vermag in hemel en op aarde,
Nadat hy 's boozen dwinglandy,
Die Iooden noch Onjooden spaarde,
Vergruist door zyne heerschappy.
8 Zyn heerschappy zal eeuwig duuren,
Zyn koningkryk heeft paal noch perk,
Het strekt zich buiten Kanans muuren;
Al d' aarde draagt zyn hemelmerk.
Zyn woordt zal alle vleesch vergaadren,
Tot zynen rykstroon; als den Heer
Dien elk met diep ontzagh moet naadren,
En die zyn rijk sticht door zyn leer.
II. Ruste.
9 Laat ons nu onze stemmen voegen
By deezen schoonen Englenzang;
De Godtheit toont ons haar genoegen,
En maakt ons vry van allen dwang.
Nu is de vryheit ons ontsloten
Om tot den hemeltroon te gaan,
Als 's Heeren volk en ryksgenooten,
Voor wien de deur is opgedaan.
10 Laat ons des Heeren kribbe naaken,
Met d' Oosterwyzen, vol ontzagh,
In liefdevlammen tot hem blaaken,
En vieren zyn' geboortedag.
De Heer is in het vleesch verscheenen,
Om 't vleesch te vryden van den doot:
Zyn glans dringt door den dampkring heenen
Die all' elend in zich besloot.
| |
[pagina 9]
| |
11 De Heer verschynt opdat men leeve
Het leven vol van heiligheit,
En hem zich zelven overgeeve,
Als die ons naar den hemel leidt;
Die ons verlost van misbedryven,
Ia zelf dit leven in ons plant,
Om vast aan hem verknocht te blyven,
Door zynen Geest, ons onderpandt.
12 Arabisch gout en wierookgeuren
Behagen minder onzen Vorst,
Dan datw' ons harte voor hem scheuren,
Wanneer 't door misdryf is bemorst:
Dan 't leven vol van liefdespranken,
In zuyverheit en waare deugdt,
Waar door wy hem van harte danken,
Als oirzaak dezer groote vreugdt.
|
|