Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De Cxxxix Psalm. Stem 30. ⁺

Gy, Heer, doorgrondt en kent myn hart, ⁺
(In blyschap en in lydens smart.)
Gelyk gy ook myn zitten weet, ⁺
Myn opstaan en myn gangen meet:
Van verre kent gy myn gedachten,
Eer ik ze doe in 't hart vernachten.
2 Gy, Heer, omringt my in myn gaan, ⁺
Ook in myn leggen en myn staan:
Zoodat gy, die het alles kent,
Al myne wegen zyt gewent.
Voordat myn tong begint te spreeken, ⁺
Is alles reeds aan u gebleken.
3 Van achteren bezet gy my,
Van vooren, en ook op de zy: ⁺
Ik wordt gehoedt van uwe handt.
Dit oversteigert myn verstant; ⁺
Hoe zeer ik op uwe almagt ooge,

+ Psalm 139.

+ 1 Een Psalm Davids voor den Oppersangh-meester. HEERE, gy doorgront, ende kent my.

+ 2 Gy weet mijn sitten, ende mijn opstaen; gy verstaet van verre mijn gedachte.

+ 3 Gy omringt mijn gaen, ende mijn liggen; ende gy zijt alle mijne wegen gewent.

+ 4 Als 'er [noch] geen woordt op mijne tonge en is, siet, HEERE, gy weet het alles.

+ 5 Gy beset my van achteren ende van vooren; ende gy set uwe handt op my.

+ 6 De kennisse is my te wonderbaer; sy is hooge, ick en kan daer niet by.

[p. 498]

De kennis is my veel te hooge.
⁺4 Waar zoude ik gaan voor uwen Geest ?
Waar vloodt ik veilig; onbevreest
Voor 't blaaken van uw aangezicht ?
⁺Voere ik ten hemel, in het licht,
Gy zyt daar: daale ik in de helle,
Daar zyt gy zelf, als 's levens welle.
⁺5 Name ik, bevreest voor straffe en quaadt,
De vleuglen van den dageraat;
En woonde ik aan het endt der zee,
Of aan de verstgelege ree:
⁺Ook daar zoude uwe handt my leiden,
Uw rechte handt niet van my scheiden.
⁺6 Indien ik zei: de duisternis
Zal my bedekken; dan zoo is
⁺De nacht om my gelyk een licht.
Ook sluit de duisternis 't gezicht
Niet van uw aldoorstraalende oogen,
Maar 't blaakt als 't licht der hemelboogen.
⁺7 Want gy, de Heer van dag en nacht,

+ 7 Waer soude ick henen gaen voor uwen Geest ? ende waer soude ick henen vlieden voor u aengesichte ?

+ 8 Soo ick opvoere ten hemel, gy zijt daer; of beddede ick my in de helle, siet gy zijt [daer.]

+ 9 Name ick vleugelen des dageraets; woonde ick aen 't uyterste der zee;

+ 10 Ook daer soude uwe handt my geleyden; ende uwe rechterhant soude my houden.

+ 11 Indien ick seyde, De duysternisse sal my immers bedecken ? dan is de nacht een licht om my.

+ 12 Oock en verduystert de duysternisse voor u niet; maer de nacht licht als de dagh; de duysternisse is als het licht.

+ 13 Want gy besit mijne nieren: Gy hebt my in mijnes moeders buyck bedeckt.

[p. 499]

Hebt myne nieren in uw magt:
Gy hebt u over my gestrekt,
En my in 's moeders buik bedekt.
Dies loove ik u, want uwe werken ⁺
Zyn groot, en waardt om op te merken.

Ruste.

8 Gy hebt my, uwen naam ten prys,
Op een vreeselyke wys,
Heel wonderbaarelyk gemaakt !
Waar van myn ziel ook is geraakt.
'k Was voor uw aanschyn niet verborgen,
9 Toen was ook myn gebeente niet ⁺
Voor u bedekt, die alles ziet,
Wanneer ik sierlyk ben gewrocht
Gelyk een stikwerk, uitgezocht
In kunst, beneden op deeze aarde,
Voordat my myne moeder baarde.
10 Uwe oogen zagen mynen klomp, ⁺
Als eenen ongevormden romp:

+ 14 Ick love u, om dat ick op eene heel vreeselicke wijse wonderbaerlick gemaeckt ben, wonderlick zijn uwe werken ! oock weet het mijne ziele seer wel.

+ 15 Mijn gebeente en was voor u niet verholen, als ick in het verborgene gemaeckt ben, [ende] als een borduersel gewrocht ben, in de nederste deelen der aerde.

+ 16 Uwe oogen hebben mijnen ongeformeerden klomp ge-sien, ende alle dese dingen waren in u boeck geschreven, de dagen alsse geformeert souden worden, doe noch geen van dien en was.

[p. 500]

Dit alles, waardig 't onderzoek,
Hadt gy geschreven in uw boek:
Gy konde voor den tyt bedieden
Wanneer het zeker zou geschieden.
⁺11 Hoe kostelyk, ô Godt, hoe eêl
Zyn uw gedachten ! magtig veel
Zyn haare sommen ! nimmer zal
⁺'k Haar tellen, wegens 't groot getal;
't Is meer dan 't zandt der zee te schatten,
Waarvan men geene som kan vatten.
12 Worde ik dan wakker, zoo ben ik
Noch by u, in dat oogenblik.
⁺O Godt, dat eens 't godtloos geslacht
Door uwe wraak wierde omgebragt !
En gy, bloetdorstige tyrannen,
Wykt van my, als van Godt verbannen.
⁺13 Die van u schendlyk spreeken, Heer,
En uw bestryders, vol oneer,
Verheffen: zoude ik dien geen' haat
⁺Toedraagen, tot hun schande en smaat ?

+ 17 Daeromme, hoe kostelick zijn my, O Godt, uwe gedachten ! hoe machtigh veele zijn hare sommen !

+ 18 Soude ickse tellen ? haerder is meer, als des zandts: worde ick wacker, soo ben ick noch by u.

+ 19 O Godt, dat gy den godtloosen ombracht; ende gy mannen des bloedts, wijkt van my:

+ 20 Die van u schendelick spreken; [ende] uwe vyanden ydelick verheffen.

+ 21 Soude ick niet haten, HEERE, die u haten ? ende verdriet hebben in de gene die tegen u opstaen ?

[p. 501]

Hen, die verwaant uw wet verlaaten,
En uwen naam uit boosheit haaten ? ⁺
14 Ik haatze, in groote afkeerigheit,
Als vyanden, om hun beleit.
Doorgrondt my, Heer, en myn gemoedt, ⁺
Of daar wordt eenig quaat gevoedt:
En leidt my op den weg naar boven, ⁺
Om u in eeuwigheit te looven.

+ 22 ick hatese met volkomenen haet, tot vyanden zijnse my.

+ 23 Doorgront my, O Godt, ende kent mijn herte: beproeft my, ende kent mijne gedachten.

+ 24 Ende siet of by my een schadelijke weg zy; ende leyt my op den eeuwigen wegh.