Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De Cix Psalm. Stem Ps. 28.⁺

⁺O Godt, dien ik altoos zal looven,

+ Psalm 109.

+ 1 Een psalm Davids, voor den Oppersang-meester. O Godt mijnes lofs, en swijght niet.

[p. 401]

Verhef uw donderstem van boven.
Want zie, de mondt der goddeloozen, ⁺
En des bedrogs van 't schuim der boozen,
Zyn tegen my nu opgedaân:
Ik ben door hunne tong verraân.
2 Zy hebben my met bitsche woorden ⁺
Omsingelt, die my 't hart doorboorden,
En zonder oorzaak my bestreden;
Ja, tegen alle recht en reden,
Voor myne liefde my verplet; ⁺
Maar ik was altoos in 't gebedt.
3 Zy hebben, ofze in dolheit holden, ⁺
My quaat voor zooveel goets vergolden,
En my, voor liefde, haat bewezen;
Hun wrok is hemelhoog gerezen.
Dies legge een wreedaart hem aan bandt: ⁺
De Satan sta ter rechte handt.
4 Wanneer hy voor 't gerecht zal koomen, ⁺
Zoo laat hem angstig zyn en schroomen,
Als schuldig in bedryf bevonden.

+ 2 Want de mondt des godtloosen, ende de mondt des bedrogs zijn tegen my open gedaen, sy hebben met my gesproken met een valsche tonge.

+ 3 Ende met hatige woorden hebbense my omcingelt, ja sy hebben my bestreden sonder oorsake.

+ 4 Voor mijne liefde staense my tegen; maer ick was [steedts in] het gebedt.

+ 5 Ende sy hebben my quaet voor goet opgeleyt, ende haet voor myne liefde.

+ 6 Stelt eenen godtloosen over hem, ende de satan sta aen sijne rechterhandt.

+ 7 Als hy gerichtet wordt, soo ga hy schuldigh uyt, ende sijn gebedt zy tot sonde.

[p. 402]

Zyn beeden strekken hem tot zonden.
⁺Dat zyne dagen haast vergaan
Zyn opzicht neeme een ander aan.
⁺5 Zyn kinders worden alle weezen,
Zyn wyf een weduwe ongeprezen.
⁺Laat zyne kinders rontom zwerven,
En hun behoefte en leeftocht derven;
Dat zy gaan beedelen om broodt,
En zoeken 't in het woeste, uit noodt.
⁺6 Zyn goedt worde, om hem meer te plaagen,
Door eenen schuldtheer aangeslagen;
De vreemde kom zyn' arbeidt rooven,
En zynen naam en luister dooven.
⁺Dat geenes mensch weldadigheit
Ooit over hem zy uitgebreidt.

I. Ruste.

⁺7 Dat 's vyandts wraak zyn zaat uitrooie,
En nageslachte gansch verstrooie.
Hun naam raake yder uit gedachte,
Zelf in het andere geslachte.

+ 8 Dat sijne dagen weynig zijn; een ander neme sijn ampt.

+ 9 Dat sijne kinderen weesen worden, ende sijn wijf weduwe.

+ 10 Ende dat sijne kinderen hier ende daer omswerven, ende bedelen, ende [den nootdruft] uyt hare verwoeste plaetsen soeken.

+ 11 Dat de schulteysscher aensla al dat hy heeft, ende dat de vremde sijnen arbeyt rooven.

+ 12 Dat hy niemant en hebbe die weldadigheyt [over hem] uytstrecke, ende dat 'er niemandt zy, die sijne weesen genadigh zy.

+ 13 Dat sijne nakomelingen uytgeroeyt worden: haren name worde uytgedelght in het ander geslachte.

[p. 403]

Dat zyner vadren schendig quaadt ⁺
By Godt gedacht worde in dien staat.
8 Het misdryf van zyn moeders leven,
Word' nooit vergeeten noch vergeeven.
Maar sta gedurig voor den Heere, ⁺
Opdat zyn tooren nimmer keere
Van hun: hy delg uit van der aard'
Al hun geheugen, zoo onwaardt.
9 Omdat hy geen weldadigheden ⁺
Gedaan heeft, maar het recht vertreeden,
En dorst, in gramschap gansch verbolgen,
Zelf den elendigen vervolgen,
Om dien te dooden, die, door smart
En leet, verslagen was om 't hart.
10 Dewyl hy zelf heeft, zonder schroomen, ⁺
Den vloek bemint, zoo laat dien koomen
Op hem; dewyl hy op geen zegen
Ooit was belust, noch dien genegen,
Zoo blyf hy zegenloos in 't leet,
En met den vloek rontom bekleedt: ⁺

+ 14 De ongerechtigheyt sijner vaderen worde gedacht by den HEERE, ende de sonde sijner moeder en worde niet uytgedelgt.

+ 15 Datse gedurigh voor den HEERE zijn; ende hy roeije hare gedachtenisse uyt van der aerde.

+ 16 Om dat hy niet gedacht en heeft weldadigheyt te doen, maer heeft den elendigen ende den nooddruftigen man vervolgt; ende den verslagenen van herte, om [hem] te dooden.

+ 17 Dewyle hy den vloeck heeft lief gehadt, dat die hem overkome; ende geenen lust gehad en heeft tot den zegen, soo zy die verre van hem.

+ 18 Ende hy zy bekleedt met den vloeck, als met sijn kleet, ende dat die ga tot in 't binnenste van hem, als het water, ende als de olie in sijne beenderen.

[p. 404]

11 Dat die ga tot zyn ingewanden
Als water, en zyn lichaams banden,
Hy zy als oli in zyn beenen,
⁺En als een kleedt, daar hy, by 't weenen,
Zyn gansche lichaam meê bedekt,
En die hem tot een gordel strekt.
⁺12 Dat hy zich met den vloek omgorde,
En die het eigen werkloon worde
Van myn bestryders, van den Heere,
En die myn ziele met oneere
⁺Bekladden: maar gy, Heer, ô Heer,
Help my om uwen naam en eer.

I I. Ruste.

13 Dewyl uw goedertierenheden
Zoo goedt zyn, redt my naar uw reden.
⁺Ik ben nootdruftig en elendig,
Ook is myn hart doorwondt inwendig.
⁺Ik ga gelyk een schaduw heen,
En ben als in het stof vertreên.
4 Ik word, in dit myn bange leven,

+ 19 Die zy hem als een kleedt [daer mede] hy sich bedekt, ende tot een gordel daer mede hy hem steedts gordet.

+ 20 Dit zy het werck-loon mijner tegenstanders van den HEERE, ende der gener die quaet spreken tegen mijne ziele

+ 21 Maer gy, O HEERE, Heere, maecktet met my om uwes naems wille: dewijle uwe goedertierenheyt goet is, verlost my.

+ 22 Want ick ben elendigh ende nootdruftig, ende mijn herte is in 't binnenste van my doorwondet.

+ 23 Ick ga henen gelijck een schaduwe, wanneerse haer neyght: ick worde omgedreven als een sprinckhaen.

[p. 405]

Gelyk een sprinkhaan omgedreven,
Myn kniën struikelen van vasten; ⁺
'k Bezwyke door de zwaare lasten;
Myn lyf en leden zyn ontzet,
Vermagert, zonder groei en vet.
15 Noch ben ik hun een smaat in d'oogen: ⁺
Ik wordt beschimpt, gehoont, bespoogen;
Ik moet, als zy my zien, verkroppen,
Dat zy, in 't schudden van hun koppen,
My vloeken; help my, Heer myn Godt, ⁺
Verlos my uit dien smaat en spot.
16 Redt my naar uw barmhartigheden,
Op dat zy zien, door 't licht der reden, ⁺
Dat dit uw handt is; en gy 't Heere,
Gedaan hebt tot uw' roem en eere.
Doch als zy vloeken, zegen gy, ⁺
En maak my uit hun handen vry.
17 Dat schaamte blooze op hunne kaaken,
Als zy zich tegen my opmaaken,
Doch dat zich uwe knecht verblyde.

+ 24 Mijne knijen struyckelen van vasten, ende mijn vleesch is gemagert, soo dat 'er geen vet aen en is.

+ 25 Noch ben ick hen een smaet; als sy my sien soo schudden sy haer hooft.

+ 26 Helpt my, HEERE mijn Godt: verlost my na uwe goedertierenheyt.

+ 27 Op dat sy weten, dat dit uwe handt is, [dat] gy het HEERE gedaen hebt.

+ 28 Laetse vloeken, maer zegent gy; laetse haer opmaken, maer datse beschaemt worden; doch dat sich uwe knecht verblijde.

[p. 406]

⁺Laat hen, van wien ik weêrstant lyde,
Met schande en schaamte zyn bekleedt,
Als met een' mantel, in hun leet.
⁺18 Ik zal den Heer van harte loven,
In 't midden van zyn tempelhoven,
En hem met mynen monde pryzen.
⁺Want hy zal dien zyn hulp bewyzen,
En redden, die nootdruftig leeft,
Van dien, die hem veroordeelt heeft.

+ 29 Laet mijne tegenstanders met schande bekleedt worden; ende datse met hare beschaemtheyt sich decken, als met eenen mantel.

+ 30 Ick sal en HEERE met mijnen mondt seer loven ende in het midden van velen, sal ik hem prijsen.

+ 31 Want hy sal den nootdruftigen ter rechterhant staen, om [hem] te verlossen van de gene die sijne ziele veroordeelen.