Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

[p. 338]

De xcv Psalm. Stem Ps. 24.⁺

⁺KOmt, laat ons vrolyk onzen Heer,
Nu zingen, juicht tot roem en eer
Van onzen rotssteen, 't heil der aarde:
⁺Laat ons zyn heilig aangezicht
Met lofgezang en psalmgedicht
Ontmoeten, naar zyn hoogheits waarde.
⁺2 Want onze Heer is groot; een Godt
Die Opperheerscher is, en 't lot
Van alle Goden hier bepaalde:
⁺D'aarddiepten heeft hy in zyn handt,
't Gebergte, is zyne is zynen stant:
Een Godt, wiens trouwe nimmer faalde.
⁺3 Wien ook de zee alleen behoort,
Als die hy schiep door 't eeuwig Woordt,
En vormde 't drooge door zyn krachten.
⁺Laat ons, met diepe ootmoedigheit,
Aanbidden 's hemels Majesteit,
Die ons gemaakt heeft, dag en nachten.
⁺4 Want hy is onze Godt, en wy

+ Psalm 95.

+ 1 Komt laet ons den HEERE vrolick singen, laet ons juychen den rotzsteen onses heyls.

+ 2 Laet ons sijn aengesichte te gemoete gaen met lof: laet ons hem juychen met psalmen.

+ 3 Want de HEERE is een groot Godt; ja een groot Koning boven alle Goden.

+ 4 In wiens handt de diepste plaetsen der aerde zijn; ende de hooghten der bergen zijn sijne

+ 5 Wiens oock de zee is, want hy heeftse gemaeckt; ende sijne handen hebben het drooge geformeert.

+ 6 Komt, laet ons aenbidden ende nederbucken: laet ons knielen voor den HEERE, die ons gemaeckt heeft.

+ 7 Want hy is onse Godt, ende wy zijn 't volck sijner weyde, ende de schapen sijner handt: Heden soo gy sijne stemme hoort,

[p. 339]

Zyn 't volk van zyne weide, hy
Regeert en hoedt ons als zyn schaapen:
Zoo gy zyn stemme heden hoort,
Verhardt uw harte niet voor 't woordt, ⁺
Om u aan valsheit te vergaapen.
5 Gelyk in Massaas woesteny,
En Meriba, uw vaders my ⁺
Verzogten, onvervaart voor plaagen:
Daar zy my tergden in het wout,
En my verzochten, trots en stout,
Ook myne groote werken zagen.
6 'k Heb veertig jaaren veel verdriet ⁺
Aan 't volk gehadt, in 't dor gebiedt,
't Geslachte dwalende van harte:
Een volk myn wegen ongewent,
En dat ik scheen als onbekent:
Ja dat verwaant myn hoogheit tartte.
7 Daarom heb ik, naar 't hoogste recht, ⁺
Het myne liefde en gunst ontzegt,
Ja, in myn toornigheit gezworen:

+ 8 En verhart u herte niet, gelijck te Meriba; gelijk ten dage van Massa in de woestijne:

+ 9 Daer my uwe vaders versochten, my beproefden, ook mijn werk sagen.

+ 10 Veertigh jaer hebbe ick verdriet gehad aen [dit] geslachte, ende hebbe geseyt, Sy zijn een volck dwalende van herten; ende sy en kennen mijne wegen niet.

+ 11 Daerom hebbe ick in mijnen toorn gesworen, Soo sy in mijne ruste sullen ingaen ?

[p. 340]

Zoo ooit dit snood en boos geslacht
In myne ruste wordt gebragt !
^*De plaats ter heerlykheit verkoren.

* Hebr. 4: 7.